Yes!

Ik ga niet liegen: ik heb al gezeurd :-(
Ja, zat ik maandag al een hele dag te vechten tegen al mijn goestingskes...drinkt manlief doodleuk nog een glas chocomelk bij zijn avondeten, eet hij 3 boterhammen..allemaal omdat hij vond dat ik teweinig gemaakt had 's middags. Weg was dus mijn sociale controle en 'k heb er ook nog ne goeien op gepakt.
Enfin, dinsdag en woensdag al niet veel beter, maar overdag ben ik wel erg braaf gebleven.
Vandaag, op mijn eerste "terug naar werk dag" ook. Mmm, misschien toch niet, met die cheeseburgers uit de supermarkt die op 1 minuutje klaar zijn in de microgolfoven. (ze moeten maar niet zo lekker zijn met ketchup).
Enfin, om het goed te maken, ben ik vanavond alvast terug gaan lopen. Aanvankelijk zou ik met een vriendin gaan lopen, maar die haar zoontje maakt het een beetje erg bont, want tot gevolg heeft dat mijn vriendin een dweileken is en zich niet echt in staat voelt om zich nu te gaan afjagen. Wel jammer, maar ik laat er mijne moed niet door zakken.
Het was wel zwaar, zo na bijna 3 maanden, maar erg deugddoend. Ik voel het bloed terug door mijn lijf stromen, mijn aangezicht ziet rood. Erg rood. Maar het doet zo'n ongelofelijke deugd!
En nu zijn we terug vertrokken met het lopen!

Wat het diëten betreft, geef ik mezelf krediet. Hetgene ik nu volg, is sowieso gebaseerd op mijn luie bestaan van 5 jaar geleden, toen ik er nog niet over piekerde om wat van sport te doen. Het kan dan maar mijn "foutjes" verdoezelen.
Ik heb er enkel mezelf mee liggen, besef ik. Maar zolang mijn weegschaal zegt dat het goed is, is het voor mij ook goed.
Oja, daar had ik ook al gefaald...ik heb er al elke dag opgestaan. Het lukt me maar niet om dat stomme ding te negeren. En ik durf manlief niet te zeggen om het weg te halen, want dan doet hij dat en dan word ik errrrrrrrrrrug vervelend. Eerlijk is eerlijk. Ahum.