Eurgl

Zaterdag is tegenwoordig een dagje om thuis te zitten en strijk bij te houden. Vandaag NIET :-)
Vandaag ben ik lekker op trot geweest met mijn nichtje. Een laat verjaardagskado. Ik wist zo niet goed wat te verwachten, maar 't was leuk. Helaas geen feestelijke outfit naar mijn zin gevonden. Jammer, nu moet ik terug gaan winkelen :-p
Nu nog eventjes thuis bekomen en straks naar vrienden voor een spellekesavond, ZONDER KINDJES. Heerlijk. Eens kunnen spelen zonder dat er iemand komt zagen om een nieuwe film op te zetten, zonder dat er iemand komt vragen of je "alsjeblief nu" mee wil tekenen...ga zo maar voort. Een avondje dat dus ontspannend hoort te zijn, waarin we weer eens tijd kunnen maken voor elkaar en onze vrienden. Ik kijk er naar uit. Manlief heeft al whisky gaan halen..ik zal het toch wel iets minder bont maken, hoop ik :-)

Schaam op mij

Ik schaam me dood.
Jawel. Is het alweer zo lang geleden dat ik nog wat schreef? De tijd vliegt zo ontzettend snel voorbij.2 jaar geleden begonnen ze net ons dak af te breken, 1 jaar geleden was mijn ouderschapsverlof bijna ten einde en nu...Nu is het jaar gewoon bijna ten einde. Een volledig jaar werken, dat was nog eens lang geleden. En toch lijkt het niet eens een heel jaar. Dat ik voorlopig nog op woensdag thuis ben, zal wel helpen. Helaas pindakaas is dat maar van tijdelijke aard meer. Boehoe. Neen serieus, echt boehoe.
Al mijn goeie voornemens tot op eten letten en sporten, vervliegen met de zin in troep en zoetigheid.
"Troep en zoetigheid", zoals daar zijn, hamburgers, frietjes, chips, chocolade, sint koekjes, andere sintkoekjes met suiker, nog andere sintkoekjes en ga zo maar door.
We vinden vast wel weer een datum om toch maar weer op te gaan letten. En misschien moet ik het lopen maar hernemen ipv die BBB en fatburning. Ik vind het niet zo geweldig: dat georchestreerde sporten op dàt uur. Is je man nog niet thuis? Jammer, de les begint wel zonder jou. Haal je het niet? Jammer, de les begint wel zonder jou. En meer heb ik niet nodig om gedemotiveerd te zijn, ik ben helaas nogal zwak.

En dan toch nog even dit:
Op zondag 12 december is het Worldwide Candle Lighting. Om 19u lokale tijd een kaarsje doen branden, ter nagedachtenis van alle overleden kindjes..Doet u mee en steekt u daarmee een hart onder de riem van alle ouders die een kind moeten missen?
x

Waaaaaaaaah

Ok, het is lang geleden.
Druk druk druk druk.Druk dus.
En intussen beetje blogverslaafd geraakt. Een ander schrijft zo skoon, en zo over vanalles en nog wat. Ik geraak niet verder dan de realiteit.
Er is intussen weer vanalles gebeurd. Belangrijkste zaken die ik onthouden heb:
- schoonmoeder zei dat ik vermagerd was. (ondanks dat mijn gewicht maar 1kg minder is, maar ik dus wel wekelijks BBB en fatburning doe, jaja, ik hou het vol!)
- collega van manlief zei dat ik vermagerd was.
- ik ben met manlief op weekend geweest, zonder kinders. Dat was een verrijking, om vast te stellen dat je na 10 jaar nog over wat anders kan spreken dan kinderen en "wat gaan we eten vanavond? wat doen we dit weekend?" Het deed deugd, dus plannen komen er zeker om dat nog eens te doen.
-ik heb evaluatie gehad op mijn werk.
- ik ben voor het eerst sinds maanden, ziek geweest
- ik doe vanaf nu aan maandshoppen en moet normaal enkel nog voor verse groentjes en fruit en brood naar de winkel.
-ik heb een winterjas via internet besteld. Ze is nog niet aangekomen, dus ik kan nog niet melden of het een succes is. De kleren voor de kindjes worden meermaals via de informatiesnelweg besteld en meestal wel ok. In uitzonderlijke gevallen zijn we zelfs te traag om het terug te sturen. Er liggen hier dus al pakskens klaar voor andere kinders.
Dan gewoon nog wat informatie:
Manlief probeerde de oudste deze uitspraak te ontlokken: "jij bent de allerliefste papa van de hele wereld". Ja, tuurlijk, een kind zegt zoiets meestal wel spontaan ja (ahum, roll eyes). Alwaar manlief plots een zesde zintuig had: "jij gaat dat straks wel zeggen!". Nu, onze oudste kennende, is dat wel een gedurfde uitspraak, want je kan er prat op gaan dat ze ten allen prijze die zin zal vermijden, als jij zegt dat ze dat zal zeggen. Maar manlief kent de oudste nog veel beter :-)
"Ik heb een nieuwe film voor jou, van Barbie" en wat denkt u dat het antwoord van de dochter was? Juist ja!

Zozo

Het gaat zozo.
Ik ben al 2 weken netjes naar de BBB en fatburning geweest en het doet eigenlijk wel goed, zo een beetje (ahum) zweten.
Op het eten letten is weer wat minder makkelijk, maar 't is ook een heel moeilijke periode voor wat betreft onze tweede spruit. Daarna : geen kompassie hé! Ik koop nu al géén snoep meer voor 's avonds. Neen, meestal ook geen zin om wat gezonds te eten, dus maar niets : goed toch, of niet??

De beweging doet goed, er is toch 1 kg af, dus mijn moeite is toch niet voor niets geweest. Gisteren spaghetti gemaakt én de porties kleiner gemaakt. Een mens moet ergens mee beginnen niewaar.
Al een geluk dat die kilo er af is, want we gaan op weekend...dus zal er wel lekker gesmikkeld worden ook. Zucht.

1 week!

Al sinds maandag let ik erg bewust op mijn eten. Ik eet netjes gezond ontbijt, mijn yoghurtje om 10u, flink boterhammekes om 12u, stukske fruit om 15u en dan gekookt 's avonds en niet meer smikkelen, tenzij een yoghurt of stuk fruit.
Het loont. De weegschaal toonde deze morgen een kilo lichter aan, en dat na een feestje voor onze jongste telg, geweldig toch?
Vandaag was een heerlijk luie dag, maar gevolg daarvan ook minder op het eten gelet, ik hoop maar dat dat geen sporen nalaat.
Ik heb intussen beslist dat ik ga BBB doen en fatburning. Ja, ik wil 2 keer per week gaan sporten. Het lopen heeft me zin doen krijgen in beweging. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen :-D

Daar gaan we weer

Pff, het is verdomde moeilijk, diëten.
'k heb me weer even laten gaan en plots was ik er weer niet meer op aan het letten. Een paar dagen echt op niets gelet (maar wel op de weegschaal gaan staan, wat een idéé! ).
Gisterenochtend met een vriendin eens "fatburning" gaan doen. Was wel leuk, maar veel met lopen en dus doet mijn been alweer pijn. Zolang ik echt te veel overgewicht heb, beter niet zoiets doen.
Maar de confrontatie met de spiegel in de sportzaal was erg pijnlijk. Ik was er echt niet goed van...
En dus ben ik er opnieuw met volle moed aan bezig: NIET snoepen, gezond eten én minder eten.
Een vriendin van mij heeft Bodystyling gedaan en in combinatie met mijn dieet zou ik toch wel vrij snel moeten kunnen afvallen. Eens ik een pak minder weeg, kan ik nog altijd iets anders van sport doen, maar nu moet ik echt wel opletten dat ik mijn gewrichten niet forceer.
Maar ergens doe ik toch wel iets fout, want ik heb eigenlijk al van deze middag honger. Niet goed, want dan kan ik me moeilijker onder controle houden. Straks nog drinken en dan maar naar bed.en hopen dat de weegschaal mij morgenvroeg alweer beter gezind is.
Ik meen het, mijn kilo's moeten er af!

Alleen, zaterdag alweer feestje...zucht. Mijn jongste is 1 jaar geworden op vakantie, anderhalve maand geleden en het wordt hoog tijd dat we dat feestje met bijhorende taart geven. (die werkende peters en meters in het weekend..;tss)
Dus wie mij lekkere, gezonde ideeën kan geven???altijd welkom!

Woepsie

Het gaat hier van kwaad naar erger...Dieet? Welk dieet? Zucht.
Mijn eeuwige strijd tegen de kilo's is een gevecht zoals David tegen Goliath. Alleen vrees ik, dat ik Goliath ben :-(
Ik herpak me, elke dag weer...
Het lopen, daar moet ik mee stoppen. Mijn been doet terug pijn, ook al is de frequentie van het lopen minder. Ik vrees dat mijn overgewicht daar voor iets tussenzit, dus zal ik voorlopig eerst iets anders doen, tot er goed wat kilo's af zijn, zodat ik dan terug kan gaan lopen.
Ik speel met het idee van Fat Burning of spinning...als het maar lekker veel calorieën verbrandt!

Aiaiai

Het gaat niet goed...om niet te zeggen slecht :-S
Het voorbije weekend was een ware aanslag op al mijn moeite en toen ik op de weegschaal ging staan, kon ik wel janken...alle moeite voor niets!
Jaja, schoonbroer verjaarde en gaf een lekker feestje, zucht. Leuk feestje, niets op aan te merken, maar niet echt gezond dus.
En gisteren hadden we manlief zijn verjaardag te vieren, dus ook weer alles om zeep.
Maar we geven niet op, gaan er weer met volle moed tegenaan.
Zondagmorgen ben ik, ondanks de erg late uitspatting op zaterdag, gaan lopen. Het was afzien, ik leek wel lood in mijn benen te hebben, de MP3 speler ging voor geen meter...maar achteraf was ik wel weer erg trots op mezelf!
Zaterdag heb ik de keuze: ofwel babyborrel, ofwel 's avonds een date met manlief en vrienden (manlief gaat de sportieve toer op en ik kan eventueel volgen met de auto). Beiden alweer niet goed.

Verder grote kuis aan het houden. Vandaag de kleerkast van de oudste op orde gezet en alles wat te klein was, in dozen gestoken voor als de jongste groot genoeg is :-)
En dan de babyspulletjes nagaan, wat we nog kunnen verkopen.
De maxi cosi is een moeilijke voor mij. Mijn papa heeft die nog gekocht voor ons zoontje, al heeft ie er nooit ingezeten... Maar toch, ik kan het moeilijk hier laten staan, terwijl we dat niet meer kunnen gebruiken. Ik probeer er mij over te zetten en het gewoon te behandelen als de andere babyspulletjes. Ik ga er flink kuis in houden, want voor ons zijn de babytijden gepasseerd met het ouder worden van de jongste.
Die had het trouwens erg moeilijk vandaag en gisteren. We vermoeden dat ze in een groeispurtje zit, er valt weinig mee aan te vangen, goed doen is onmogelijk, tenzij het om eten gaat.

Morgen nieuwe dag..ik hoop op een betere!

Yes!

Ik ga niet liegen: ik heb al gezeurd :-(
Ja, zat ik maandag al een hele dag te vechten tegen al mijn goestingskes...drinkt manlief doodleuk nog een glas chocomelk bij zijn avondeten, eet hij 3 boterhammen..allemaal omdat hij vond dat ik teweinig gemaakt had 's middags. Weg was dus mijn sociale controle en 'k heb er ook nog ne goeien op gepakt.
Enfin, dinsdag en woensdag al niet veel beter, maar overdag ben ik wel erg braaf gebleven.
Vandaag, op mijn eerste "terug naar werk dag" ook. Mmm, misschien toch niet, met die cheeseburgers uit de supermarkt die op 1 minuutje klaar zijn in de microgolfoven. (ze moeten maar niet zo lekker zijn met ketchup).
Enfin, om het goed te maken, ben ik vanavond alvast terug gaan lopen. Aanvankelijk zou ik met een vriendin gaan lopen, maar die haar zoontje maakt het een beetje erg bont, want tot gevolg heeft dat mijn vriendin een dweileken is en zich niet echt in staat voelt om zich nu te gaan afjagen. Wel jammer, maar ik laat er mijne moed niet door zakken.
Het was wel zwaar, zo na bijna 3 maanden, maar erg deugddoend. Ik voel het bloed terug door mijn lijf stromen, mijn aangezicht ziet rood. Erg rood. Maar het doet zo'n ongelofelijke deugd!
En nu zijn we terug vertrokken met het lopen!

Wat het diëten betreft, geef ik mezelf krediet. Hetgene ik nu volg, is sowieso gebaseerd op mijn luie bestaan van 5 jaar geleden, toen ik er nog niet over piekerde om wat van sport te doen. Het kan dan maar mijn "foutjes" verdoezelen.
Ik heb er enkel mezelf mee liggen, besef ik. Maar zolang mijn weegschaal zegt dat het goed is, is het voor mij ook goed.
Oja, daar had ik ook al gefaald...ik heb er al elke dag opgestaan. Het lukt me maar niet om dat stomme ding te negeren. En ik durf manlief niet te zeggen om het weg te halen, want dan doet hij dat en dan word ik errrrrrrrrrrug vervelend. Eerlijk is eerlijk. Ahum.

Hèt dieet !

Deze morgen "wel"gezind (om 7u30 is dat nog zoals ik het wil) opgestaan met de kinders bij mij. De jongste had haar melk al gehad, maar wij hadden ook honger en dus: bed uit!
Ik had een bordje Special K gepland, maar blijkbaar had manlief enige tijd geleden wel eens zin in wat anders dan de "originele". En dus moest ik het maar doen met de Special K apple crumble. Niet echt mijnen dada, maar goed, het gaf me al meteen het gevoel dat ik aan het diëten was geslagen. Deze morgen al netjes een yoghurtje gegeten, patatjes gemaakt voor het middageten (manlief is terug aan het werk, ik nog niet) en blijkbaar moet er hier en daar toch wat verkeerd gelopen zijn met mijn 750 gr spinazie uit de diepvries, want ik had niet genoeg voor ons allen!
Onze jongste, net 1 geworden, lust al behoorlijk wat groentenpap en eet doorgaans meer dan haar oudere zus, die de eetlust heeft van een musje. Gelukkig heb ik al boodschappen gedaan voor de rest van de week en echt wel voldoende mee.
De soep staat op het vuur te pruttelen en ruikt al overheerlijk...zou ik echt maar 1 tas mogen hebben? Zucht. Blijkbaar was ik toch echt wel niet zo best bezig tot gisterenavond, want ik zou vanalles willen eten.
Deze morgen snel, na het onbijt, nog op de weegschaal gaan staan en vanaf nu enkel op maandag wegen. Als ik dat maar kan, want ik heb soms de neiging om meerdere keren op een dag naar die weegschaal te gaan. Stel je maar voor dat ik zou afgevallen zijn en ik zou het niet weten ;-)

Lang geleden

't Is efkes stil geweest. Ja, ik ben volop beginnen lopen en wonder boven wonder: ik genoot ervan! Ik, als meest onsportieveling aller tijden! 2 keer per week lopen was niet voldoende, neen, ik ging me nog eens uitsloven in het weekend! Het gevolg was dat mijn been fel protest aantekende en dus ben ik even moeten stoppen (zoek maar eens "shin splints" op). Na 3 weken herbegonnen, nieuwe ferme loopschoenen voor mijn moederdag gehaald ;-) En ja, te snel herbegonnen en dus had ik het weer.
Midden mei dan maar gestopt, wegens pijn én tijdgebrek. We zaten rats middenin ferme verbouwingen op de benedenverdieping. Alles terug in orde brengen, heeft letterlijk wat voeten in de aarde nodig gehad.
Maar goed, de verbouwingen zijn allemaal gedaan, de vakantie zit er bijna op: no more exuses!
Dinsdag vlieg ik er terug in, na 2 en een halve maand zonder lopen. Ik zat aan week 7, maar dat lijkt me wel veeeeeeeeeuls te ambitieus, dus week 4 it will be! niet te veel stappen ook, of ik heb er al direct geen zin meer in ;-)
De voorbije maanden en vakantie hebben er wat extra kilo's nog bijgedaan...die moeten er af!
Morgen begin ik, echt waar!

Ik heb mijn dieet van jaren geleden, voor ik zwanger werd van de oudste (5 jaar geleden dus) bovengehaald en morgen is het menens. In combinatie met het lopen, moet mijn figuur weer een figuur worden waar het de moeite voor is om naar te kijken. Nu durf ik mezelf nog amper in de spiegel bekijken.
Dat ik dan ook nog terug op controle moet voor mijn zwangerschapsdiabetes (had ik al na 1 maand gestopt met borstvoeding moeten doen) heeft er ook wel wat mee te maken.
Ik wil een gezonde mama in een gezond lichaam voor mijn kindjes. Ik moet niet alleen aan mijn toekomst denken, maar ook aan de hunne. Ik wil weer fit zijn, vanalles doen met de kindjes, zonder steeds buiten adem te zijn.
En nu moet ik daar maar eens werk van maken. Dan voel ik me ook wel weer beter in mijn vel.
Dat is namelijk de laatste tijd niet echt het geval meer. Sinds ik gestopt ben met lopen, (hoewel ik het amper anderhalve maand deed) merkte ik het verschil.
Misschien dat ik nu iets rustiger aandoe en slechts 2 keer per week zal lopen ipv 3 keer.
Anita Meyer staat in elk geval klaar op de MP3 speler, mijn nieuw loopmaatje is er...ik heb er zin in!

Haha, warhoofd als ik ben, heb ik nog niet verteld hoe het zaterdag op ons uitje was!
We zijn goed vertrokken, met de vriendinnen naar het restaurant, lekker hapje gaan eten.
Nadien naar het toneel waar een vriendin de hoofdrol in speelde (en ze schitterde trouwens!) en daar moet uiteraard op gedronken worden :-)
Als niet BOB zijnde, moest ik toch wel wat effort doen, dus heb ik lekker witbier met krieken gedronken (om het kind een naam te geven). 2 glazen...en dan op weg naar de thuisbasis.
In de eigen stad aangekomen, naar een café uit jonger jaren gegaan..hm..in onzen tijd zat er op dat uur nog veel meer volk :-)))
Toch maar aan de cola light gegaan, het manneke met de klaas vaakhamer was gepasseerd :-p
Dan zijn we, net zoals vroeger, nog snel een pitta gaan eten om af te sluiten en om 4u nieuw uur lagen we in ons bed en hebben we zalig liggen ronken tot 11u30. Héérlijk, om eens uit te kunnen slapen...maar evenzeer blij om onze meisjes terug te zien. Die waren erg voorbeeldig geweest bij oma en opa, dat we ze nog een keertje mogen brengen. Alleen had ik geen moeite moeten doen om nog iets te voorzien voor in de namiddag, want we werden subtiel buiten gekuist omdat oma en opa hun middagdutje wilden doen :-D

Vandaag niets dan goed nieuws! Een vriendin is zwanger na erg lang proberen, mijn goeie daad ga ik morgen in het UZ kunnen stellen...
En mijn meisjes zijn erg mooi samen aan het spelen...wat is dat toch genieten!

Hup met de beentjes!

Wellicht kan je vermoeden wat 3 zwangerschappen en 20 maanden borstvoeding zo doen met een lijf...
Laat ik het je zeggen: conditie stond op erg laag pitje! Bij mij was het in elk geval hoog tijd dat er wat aan gedaan werd.
Maar wat zou ik dan doen? Zwemmen, bleurgh..dat leek me veuuuuuuul te veel gedoe. Eerst naar het zwembad rijden, omkleden, zwemmen, eruit, afdrogen en halfnat terug je kleren aandoen, met een natte kop haar terug de auto in en dan thuis nog dagen stinken naar de chloor (zelfs als je je wast!).
Enfin, wat dacht je dan van fietsen? pff...fietsen..we hebben hier een home trainer staan, wat wel handig is met kleine kindjes (en er dus toch altijd iemand thuis moet zijn), maar laat ik nu niet van de grootste zijn en de laagste stand van het zadel op het nippertje te hoog is om echt comfortabel te kunnen fietsen. Buiten fietsen zag ik eigenlijk helemaal niet zitten.
"Lopen is goed voor je figuur" zei manlief. Mmm, goed voor mijn figuur? Wioew wioew! Dàt zijn de woorden die je moet zeggen tegen een vrouw!
Bon, besluit was (relatief) snel genomen, dus had ik alles op internet opgezocht over "start to run"
Netjes het schema afgedrukt, de stretchoefeningen voor vóór en nà het lopen.
Vanavond dan manlief zijn loopkleren geleend, polshorloge met chronometer aan, nog eens schema goed bestudeerd en dàààààr gaan we!!
Hup, 1 minuut lopen, daar beginnen we mee. Ik dacht dat ik al steendood zou zijn na 1 minuut, maar dat viel eigenlijk heel goed mee. Een minuutje stappen, hehe...how, daar gaan we weer een minuut lopen, dat wordt al beetje zwaarder..Gelukkig is er dan weer een minuut om te stappen :-)
Dan 2 keer 2 minuten lopen en stappen..hè,ik ben mijn zakdoek vergeten! Laat het een tip zijn als je ooit begint te lopen: die zakdoek niet vergeten! Hola, nu moeten we 3 minuten lopen en stappen..aiai, ik haal het maar net, maar we gaan toch niet opgeven zeker, van de eerste keer!
Hier thuisgekomen, de stretchoefeningen gedaan, ik heb in totaal 9 minuten gelopen en 9 minuten gestapt en voel me verrassend ok. Ik dacht dat ik steendood zou zijn, maar neen hoor.
Ik voel het wel in mijn benen, maar 't is een goed gevoel, een gezond gevoel:-)
We gaan voor minder kilo's en meer beweging, ja he, dat gaan we doen!

En wat met donderdag?

Gisteren alweer een drukke dag gehad, maar aangezien we niet alle dagen dezelfde naam kunnen geven, houden we het maar bij donderdag.
De jongste ging bij de grootouders, de oudste naar school.
Ze zijn allebei wit vertrokken, ik kreeg 2 zwartekes terug.. De oudste hing vol met chocomelk op haar mouwen, volgens mij had ze er eerder een bad in genomen dan van gedronken.
De jongste is een klein smeerpoetske ..ze neemt alles wat binnen haar bereik komt, en gisteren was dat dus haar eten :-)

Veel te laat gaan slapen gisteren, de fout van manlief. Hij vond de discussies in een programma namelijk zo amusant dat hij wilde kijken tot het einde. Nieuwsgierig als ik dan zelf ben, wou ik het dan ook zien. De jongste heeft dan voor de 2 de nacht op rij haar best gedaan om door te slapen...maar op deze manier brengt het natuurlijk niet op.

Vandaag kregen we trouwens bericht van één dat we volgende week het slabbetje toegestuurd krijgen. 40 000 exemplaren bestaan er, voor allemaal kindjes die 1 worden in 2010. Stuur een foto van je kapoen met dat slabbetje en je kan dan nog een "baby van de dag" hebben. Als een echte trotse mama sta ik al te popelen om een foto te nemen van die kleine pruts!

Morgenavond gaan we op ons lappen, voor de eerste keer in maanden! Ik kijk er ongelofelijk naar uit, zal wellicht al teut zijn na 2 keer nippen van mijn drank, maar wat heerlijk, om mijn lijf weer helemaal voor mezelf te hebben!

Bailey's, Kriek, Donkere Leffe, here I come!

Woensdag drukkedag

Woensdag zou "drukkedag" moeten heten. Op die ene dag ben ik thuis van 't werk, met in de voormiddag de jongste spruit bij mij en in de namiddag allebei de meisjes.
Vandaag zou ik eens een poging doen om uit te slapen, manlief was verwittigd dat hij de oudste naar school mocht doen. Ik heb het tot welgeteld 6u23 kunnen rekken en was klaarwakker.
Bon, doucheke gepakt, de oudste ermee onder genomen en die dan toch maar naar school gebracht, 'k was toch klaar.

Dan zijn er altijd wel nog kleine prullen te doen. Die nemen dan zoveel tijd in beslag dat je met een voormiddag eigenlijk niet voldoende hebt, maar goed.
Middageten met de oudste liep voorbeeldig, korstjes flink opgegeten, daar kreeg ze flink applaus!
De jongste lag intussen perte totale in haar bedje te knorren als een varkentje.

Mezelf intussen nuttig gemaakt en de keet gepoetst en opgeruimd, terwijl de oudste voorbeeldig haar doos met boeken had uitgekeerd en aan het "lezen" was geslagen :-p

Dit prachtige weer nodigde zo uit om buiten te gaan zitten, dat we naar het park/de speeltuin zijn getrokken. Zalig was het, om buiten te zijn met de kindjes en ik was echt niet de enige die daar rondliep! Het drankhuisje aan het park deed gouden zaken, de grootouders leken allemaal rond te lopen met hun kleinkinderen :-)

De buitenlucht heeft zijn werk prima gedaan: ze liggen allebei te slapen, wellicht dromend van de schommel of meer fruitpap :-)

Hèhè

Hier gaan we dan.
Een blog. Het begin van iets nieuws.
Al lang denk ik er aan om een blog te maken, maar waarover schrijft iedereen?
Schrijf ik anoniem of niet?
En eigenlijk...weet ik het nog steeds niet :-)
Voorlopig zal het anoniem zijn..we zien wel wat het dan verder wordt.

Ik ben een (jonge?) vrouw van begin dertig,samenwonend met een leuke man en samen hebben we 3 kindjes. 3 prachtexemplaren. Onze 2de kapoen is helaas kort na de geboorte overleden, maar in ons hart nog erg dicht bij ons.
Dus de dagdagelijkse dingen gebeuren met 4!
De zusjes zijn dol op mekaar en de laatste dagen is het een plezier om te zien. Op de achterbank is het tegenwoordig dolle pret. De oudste leunt uit haar autostoel om de jongste te kunnen kriebelen aan haar handje, die op haar beurt al half luidop lacht!
Wat een verschil met die eerste maanden van haar leventje, toen we dachten dat ze mijn verdriet had overgenomen. En maar huilen en ontroostbaar zijn.
Veel bij de osteopaat gezeten, bij de kinderarts gaan aankloppen...het beterde maar niet. De huisarts heeft ons op goeie weg gezet en een later bezoek aan een echte specialist, deed me het volgende denken: "Wellicht moet de kinderarts dringend gaan bijscholen als reflux als zo moeilijk herkenbaar blijkt te zijn."
Zou je hem niet? Die kinderarts dan.:-p

De oudste kwam gisteren van school, met een tekening van een druif op haar handje "door de grote kindjes" was die er op gezet.
Deze morgen werd ze goed de les gespeld. Toen ik haar vroeg wat ze tegen de grote kindjes moest zeggen, zei ze netjes (en lichtjes boos, zoals ze het tegen hen moet zeggen) "jij mag niet op mij tekenen, ik ben géén kleurboek".
Ik proestte het uit toen ze dat zo serieus zei..ja, de papa had het haar goed ingepeperd:-)