Beetje ziek

Na de stemloze zondag (voor elk wat wils nietwaar?)van vorige week, een hele week kriebels, gezwollen keel, pijnlijke oren en sinussen, voelen aan mijn rug dat ik adem, vond ik het toch maar eens tijd geworden om bij de dokter te stappen.
Het kwaaltje dat volgens mij mijn luchtwegen teistert, is een luchtpijpontsteking. De dokter kon niet goed plaatsen wat er aan de hand was. Ik had wel koorts (in tegenstelling tot mijn 2 gades die ook een doktersbezoek konden gebruiken, de ene met al meer dan 3 dagen diarree, de andere met een flinke hoest), moet nu puffen en een pilleke nemen tegen 't hoesten. Iets met codeïne. Opgelet, ik kan er slaperig van worden.
Ik ging normaal vanavond lopen omdat het morgenavond oudercontact is voor de oudste. Manlief gaat zijn ouderrol ter harte nemen, anders doet mamalief dat weer ;-) Dus morgen toch wel proberen te gaan lopen, met een doekje voor mijn mond. Hetgeen ik nu heb, is volgens mij het gevolg van ademen met mijn mond open. Ik wil nu absoluut geen enkele les overslaan, uit schrik mijn motivatie kwijt te geraken, maar ook uit schrik dat ik mijn conditie weer snel kwijt zal zijn. En het zou echt wel zonde zijn he.

Einde week 8

6u43. Een tijdstip waarop ik me in de week al sta klaar te maken om te werken. Een tijdstip waarop ik me in het weekend nog eens wil omdraaien in mijn bed.
6u43, deze morgen het tijdstip dat ik vertrokken ben om te gaan lopen, goed zot :-)
Ik lag al wakker van 6u, was toen al aan het twijfelen om te vertrekken, maar vond dat er wel een beetje te veel aan. Uiteindelijk toch opgestaan en me klaargemaakt.
Mijn eerste stuk van 10 minuten was eigenlijk het zwaarste. Ik dacht al dat het nooit zou lukken om het tweede stuk (20 minuten) uit te lopen. Waarom ik dat nog denk, geen idee, want ik blijf mezelf verbazen en overtreffen.
Ik heb het dus volledig uitgelopen en spreek inmiddels andere spiergroepen aan tijdens het lopen. Nu krijg ik spierpijn waar ik spierpijn kreeg in het begin van mijn loopsessies van start to run. Voor mij een teken dat de steunzolen hun werk doen. Vandaag toch wel weer pijn op de "beenvliesontstekingsplaatsen". Maar anderzijds wel weer betere controle over mijn ademhaling, geen steken in mijn zij of mijn milt. We zijn dus goed bezig.
Manlief is nu zijn stukje sport van de week gaan doen en op mountainbikerit.
Vanavond gaan we namelijk nog maar eens op stap, doen de meisjes bij mijn vader en zijn vriendin en off we go!
Morgen om 6u43 zal ik in geval nog in mijn bed liggen :-)

Nog 1 week en start to run deel 1 is al afgewerkt! Wie had ooit durven dromen dat ik dit zou volhouden en nog leuk vinden ook :-) Niet het gevoel van blijheid als ik stop met lopen, maar het gevoel van trots dat ik dit kan, is mijn grote motivatie.

Het wordt nog beter: gisterenavond dacht ik: "mm, een hele week flink geweest wat eten betreft, ik ga mezelf eens trakteren". Dus heb ik de zak chips bovengehaald en heb wat chips gegeten, maar ze waren bijna sneller terug in de kast dan dat ik ze genomen had: ze smaakten me niet.
Zou het kunnen dat mijn lijf me nu echt zou aangeven waar ik nood aan heb? Mijn zus vertelde al eens dat zij vooral zin kreeg in zaken waar calcium in zat. Cola light smaakt me ook niet echt meer, neen, geef me maar een glaasje Bru. Of ben ik gewoon gemotiveerd?

Vandaag

Vandaag stond les 23 op het programma:10,12 en 12 minuten lopen.Makkie, zou je denken,ware het niet dat ik in het tweede loopstuk pijn in mijn zij begon te krijgen. Niet mijn milt, dat krijg ik onder controle met een goeie ademhaling. Een hele 12 minuten dus geprobeerd om de pijn weg te krijgen, aanvankelijk met ademhaling, maar al snel bleek dat dat niet zou helpen. Rechtere rug, maar uiteindelijk is het in die povere recuperatieminuut moeten goedkomen. Min of meer toch :-p
Het laatste loopstuk begon het boven mijn linkerknie pijn te doen (tsss, straks denken jullie dat ik een hypochonder ben). Dat komt dan misschien weer van andere spieren aan te spreken door die steunzolen. Mijn been voelde erg verkampt en stijf aan. Weer kreeg ik gelukkig geen blaren van de steunzolen, dus ik denk dat ik de oude zolen stilaan wel kan thuis laten. Zot zicht zelle :-)

Nog een vraagje aan de sportievelingen onder jullie: Hoe krijgen jullie die ademhaling zo snel mogelijk onder controle? Bij mij duurt het toch wel behoorlijk lang...(en dan moet ik stoppen met lopen :-S)
Volgende keer belooft het ook wel niet simpel te worden:10 minuten en 20 (!) minuten. Yes baby, ik ben er bijna :-)

Week 8: les 1

Gisteren ben ik dus om mijn steunzolen geweest bij de "steven van dienst". Het was een raar gevoel, die dingen in mijn loopschoenen. Ik ben plots 5 cm groter, lijkt het wel :-) Er zit een vreemde bult, ergens in het midden van mijn voet en aanvankelijk was dat bizar. Gisterenavond even mee rondgelopen, maar aangezien ik zo ziek was, toch niet te lang, want de zetel was mijn beste vriend, samen met het deken.
Vroeg onder de wol, goeie nachtrust ghad en we kunnen er weer beter tegen.

Tegen vanavond nog niet 100% ok, maar in alle geval beter dan gisteren. Dus toch maar gaan lopen, als dat niet gemotiveerd is!
2 keer 15 minuten gelopen, met 2 minuten wandelen tussenin. Vreemd genoeg was het begin het moeilijkste. Wat me opvalt tijdens het lopen, is dat, eens je je ademhaling onder controle hebt, het eigenlijk goed te doen is om te lopen. Ik liep regelmatig mijn neus te snuiten, wil niet weer stemloos door het leven gaan, alleen begonnen mijn sinussen ferm te protesteren :-(
Toen Evy zei dat de eerste 5 minuten voorbij waren, dacht ik: "nog mààr 5 minuten?", maar voor ik het goed en wel besefte was dat eerste kwartier (zo lijkt het niets :-D ) voorbij.
De volgende 15 minuten gingen nóg sneller en voor ik het wist, had ik 2 keer 15 minuten gelopen. 't is niets als er iemand meeloopt. Als de muziek op mijn MP3 hard genoeg staat, leidt me dat voldoende af om me volledig te focussen op ademhaling.

Dan, de steunzolen. "Steven van dienst" had me gezegd dat ik moest stoppen met die zolen te lopen, als ik het gevoel had dat mijn huid begon te verbranden. Want dan zou ik blaren krijgen en weken niet kúnnen lopen. Dus erg attent op geweest, de zolen van mijn sportschoenen voor alle zekerheid maar meegenomen, maar het was niet nodig. Mijn rechterbeen gaf geen enkel teken van protest, ik voelde geen pijn (jippie!). In mijn linkerbeen was wel nog pijn. Maar goed, ik verwacht niet meteen wonderen, maar wel dat het nu stelselmatig verbetert.

Het klinkt een beetje narcistisch, maar eigenlijk he, eigenlijk, ben ik héél erg trots op mezelf. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen. Ik let nu ook netjes op mijn eten, dus stilaan zou de gewichtsdaling zich toch moeten inzetten.

Geen verslag

Hier ben ik dan met het verslagje van mijn loopsessie van zaterdag. We zaten in het andere landsgedeelte, meerbepaald Vielsalm, met de schoonouders. Schoonpa werd 60 en dat moest gevierd.
Toen we daar vrijdag aankwamen, had ik het al meteen in de mot voor zaterdag: dit wordt afzien.
En ja, belofte maakt schuld. Ik moest achtereenvolgens 10,10 en 12 minuten lopen, met amper 2 minuten tussen om te recupereren. Het was bijzonder zwaar, helemaal omdat het helemaal niet plat lag. Het begin ging vlot, want dan gingen we naar beneden, hebben we tot aan de Vielsalmse kerk gelopen, weer terug en dan bergop. Amai, het was loodzwaar. Voor de eerste keer in mijn hardloopsessie had ik echt bijna opgegeven. Manlief liep naast mij en dat heeft mij er door geholpen. Het leek alsof ik ter plaatse bleef trappelen, maar ik was dus aan het lopen (of iets dat er moest op lijken). Maar ik kan wel met trots zeggen dat ik het dus wel degelijk helemaal uitgelopen heb. Het was niet van de poes, maar ik heb een hele dag trots rondgelopen.
Ik moet trouwens ook op mijn ademhaling letten. Ik heb teveel via de mond ingeademd, had al een dikke week last aan mijn (zo leek het) hart, maar het blijkt aan mijn luchtwegen te zijn. Gisteren had ik amper nog stem, Vicks deed gouden zaken.
Deze morgen om 5u25 moeten opstaan met buikkrampen en daar al een hele dag last van. Binnen een half uurtje mag ik om mijn steunzolen. Ik ben benieuwd. Time for a new era!

veinte!

twintig, twenty, veinte...
We zitten aan les 20! 8 minuten lopen, 1 stappen,8 lopen, 2 stappen, 8 lopen en weer ene stappen.
Mijn loopmaatje was nog hard aan 't werken en dus toch maar weer alleen gaan lopen. En alweer heb ik mezelf overtroffen. Niets gefoefel, afgezien, maar manmanmanman :-)
Wat voel ik me super! En wat ben ik zo trots op mezelf. Zo trots dat ik mezelf deze discipline al bijna 7 weken kan opleggen. Zo trots dat ik er zelfs in slaag om dit te lopen.
Vandaag ook mentaal erg sterk. Geen snoepje heb ik aangeraakt. Even in de verleiding gekomen om een "bouche" (een muis, gelijk ze hier zeggen) te pakken, maar het is zelfs niet uit het pakje geraakt.
Me very proud of myself :-D

19

Ziezo! Les 19 zit er alweer op!
Vandaag dus 5,6,7,8 minuten gelopen. Hm, ik had het eigenlijk zwaarder verwacht. Jep, supergoeie dag vandaag, het ging erg vlot. Wat me weer eens opvalt, is dat alleen lopen me toch een stuk makkelijker afgaat. Ik forceer me niet, loop mijn tempo, raak niet afgeleid en dus ook niet gefrustreerd. Resultaat is dat al mijn energie naar het lopen gaat. Ik schrok ervan hoe vlot het ging en voelde me op een gegeven moment bijna zweven zelfs.
Get a grip, denk ik nu :-)
De pijn in mijn been viel mee tijdens het lopen, maar nu...aiaiai...Ik hoop vannacht goed te kunnen slapen in alle geval.
Wat een super gevoel is dit, ik kan het jullie alleen maar aanraden :-D

Hét schema

Ik was nu toch wel benieuwd hoe dat STR programma in elkaar zat. Eens gaan zoeken en gebotst op het schema dat ik vorige keer gebruikte;..is exact hetzelfde als wat Evy me zegt.
Hier kan je het vinden :
http://www.start-to-run.be/loopschema/loopschema-0-tot-5-kilometer.pdf
Kijk maar eens goed wat me te wachten staat deze week.
Zaterdag moet ik maar liefst respectievelijk 10,10 en 12 minuten lopen!
Het zweet breekt me al uit bij het gedacht alleen al.
Eerst nog gaan lopen, ik ga me stilaan klaar maken...
Straks verslag!

Pijn

Ja, dat zegt het zo'n beetje.
Deze nacht wakker geworden van de pijn in mijn benen. Ik kon me op geen enkele manier goed leggen, vreselijk. Mezelf een beetje liggen beklagen, even opgestaan, in de hoop dat het daarmee zou overgaan. Niet dus, maar toch gelukkig weer in slaap gevallen.
Het is alweer een beetje beter, deze middag al gaan wandelen, maar zelfs in rust doet het geen deugd meer aan mijn benen. Ik tel nu echt de dagen af naar de steunzolen, hoop écht dat die de oplossing van mijn probleem zijn!

18

Vandaag moesten we 2,4,5,6,7 minuten lopen. Amai.
Lag het nu aan het looptijdstip of het aantal minuten: het ging niet goed vandaag. Ik liep alweer beetje neig af te zien. Maar allé, niet getreurd voor mijn trouwe supporters. Ik geef dikwijls snel op, ben geen hard karakter, maar dit...een ongezien uithoudingsvermogen. Ik heb nog geen seconde gefoefeld met loop-en wandeltijden.
Ik ga u nog iets meer zeggen: op de weegschaal gebeurt niets. Ok, ik smikkel nog altijd te veel he, daarnaast. Mààr: deze morgen vond ik dat mijn loopshirtje eigenlijk wel wat ruimer (lees: minder spannend) begon te zitten.
Ik ben klaar voor terug een spellekesavond vandaag en hetgeen ik aanheb, zit óók al ruimer :-)
Dat betekent dus dat mijn lichaam begint te reageren op het lopen:-) Yes! Dit had ik echt nodig. Als motivatie kan zoiets wel tellen.

Nu sta ik nog een beetje in twijfel. Het viel niet echt mee vandaag. Ik denk erover om week 6 nog maar eens te doen en dan week 7 een weekje later te doen, als ik dan mijn steunzolen heb. Ik weet het nog niet...Het zal er van afhangen of het dinsdag gaat of niet.
Afwachten dus.

Sterf ! Sterf!

Dàt moet de STR maker gedacht hebben bij deze ronde.
Numeroken zeventien was het vandaag. We waren gewaarschuwd, er ging weer ne stinker van 7 minuten bijzitten.
Gisteren telefoon van de achterbuurvrouw/vriendin/mama van ex-crechegenootje van de oudste...(en ga maar een beetje voort) gekregen om te vragen om ze mee mocht gaan lopen. "Maar bajaat! Ik zit wel nu in week 6 he, moet morgen 7 minuten lopen"
Paniek aan de andere kant van de lijn, maar goed, ze ging toch eens proberen.
Zit ik me weken rot te lopen, loopt zij dat zomaar, zonder veel oefenen, uit.Grmbl. Maar allé, in 't laatste stukske ging ik ferm vooruit en gaf ze achteraf wel toe dat zij zou opgegeven hebben, had ik er niet gelopen. Dus, pluim op allebei onzen hoed, omdat we het toch maar gedaan hebben :-D
Wij liepen:2,3,6,6,7 minuten! Proud to be us!

Deze morgen op loopanalyse geweest. Mijn voetpatroon was niet uitgesproken van dien aard dat het beenvliesontsteking zou veroorzaken. "Atypisch" zoals de Steven van dienst zei. "Willen lopen, maar uw carosserie werkt tegen"
Ja, zoiets is het, Steven. Blijkbaar zit er toch ergens ne knik in mijnen hiel als ik begin te versnellen. Een spier zou die knik opvangen en dat zou mogelijk de pijn veroorzaken.
Nogmaals bevestiging gevraagd: mijn overgewicht heeft er geen ene zak mee te maken! (toch maar zeker willen zijn he)
Maandag 21/2 kan ik achter mijn steunzolen gaan. Louter voor het lopen te gebruiken. Mijn klachten zouden normaal dan wel binnen de 4 weken moeten verdwijnen. Tegen dan zou ik STR moeten beëindigd hebben.
De allerzwaarste week, week 7, zal ik dus nog zo moeten doen. Deze avond na het lopen, voelden mijn benen vreselijk pijnlijk aan. Ik was blij dat het er op zat, alleen voor mijn benen al.
Wat zou het fijn zijn, pijnloos te kunnen gaan lopen...
Morgen rustdag, op bezoek bij een vriendin in het ziekenhuis, ladiesnight en zaterdag weer bezoek. Ge zou bijna denken dat wij niets anders doen :-D

En toen

zaten we aan les 16!
In nieuwe outfit :-)
Manlief heeft eens zot gedaan en mij een winterloopbroek, zomerloopkousen en winterlooptrui meegebracht. Blij gelijk een klein kind, ongeduldig om die in te lopen en mij toch nog een dag kunnen beheersen, ik wou tenminste 1 dag rust.
Eigenlijk had les 16 vandaag moeten wezen, maar ach, met die nieuwe sporttenue was ik niet meer te houden. Bovendien wil ik mijn loopdagen licht wijzigen en dat kan dus alleen maar zo. Nèm.
Gisteren dus gelopen :2,3,5,5,5 minuten. Bleurgh, mijn rug hield het niet. Ik heb er nog 2 extra minuten bijgelopen op het einde (ik was nog lang niet thuis) en dan echt wel gestopt met lopen, want ik vreesde dat ik door mijn enkel zou gaan. Maar alweer trots op mezelf de les volledig (en dus zelfs meer) uitgelopen, zo moet dat zijn zie!
In mijn eerste vijf minuten die ik moest lopen, zag ik plots aan de overkant van de straat, een beetje verder, een auto stoppen. Ik dacht eerst nog: "tiens, die zal zijn GSM moeten oppakken". Toch maar een beetje op mijn hoede (ok, ik loop,maar om weg te lopen, zooo fit ben ik toch ook weer niet)genaderd, maar wel langs de andere kant van de straat. Ik kijk naar het model van auto, bedenk dat het misschien wel mijn schoonbroer is, loop nog verder (aja, mijn 5 minuten waren nog steeds bezig). De autoruit gaat naar beneden en daar zie ik ze: mijn zus, schoonbroer en hun dochters. Allemaal wuivend naar mij en supporteren :-) Wat een fijne onverwachte ontmoeting.
Deze morgen kreeg ik dan een mail:
"Start to run : een trainingsprogramma met een persoonlijke coach-Februaristunt : nu ook met je eigen aanmoedigingsploeg !
Goed bezig zusken, ik ben fier op jou!!!"

Zuske, ik ben ook fier op jou, jij loopt al veel langere stukken!x

Vijftien

Hé. Oef.
Het was een zware les die vijftiende..
Maar eerst die vorige les.
Les 14 deed ik op een vrijdagavond, bijna letterlijk tussen de soep en de patatten. De MP3 speler werkte niet naar behoren, is 2 keer uitgevallen, dus ik heb bij benadering gelopen:2,4,6,6,6 minuten. 't was zwaar. Niet van de poes. k*tloopsessie.
'k heb de hele avond en nacht en ochtend last gehad van mijn been. Mijn rechterbeen deed pijn van mijn heup tot aan mijn voet.
En vandaag was het dan alweer zo ver, de volgende les. Beetje met lood in de schoenen, ik wist immers dat ik 7 minuten zou moeten gaan lopen.
Begon al goed (noooooooot) toen ik aan he spelen was met de nieuwe MP3 speler. Jaaaaaaa, een mens moet zich af en toe eens verwennen en de aanbieding in de Aldi smeekte mij om gekocht te worden :-D (we spreken dan nog niet van het thermisch hemdje dat ik ook vorige week kocht)
Dus heb ik (2x, had eigenlijk dus maar 1 keer moeten zijn ,zal mij leren) 2,4,5,6,7 minuten gelopen. In totaal dus 32 minuten gelopen. De loopronde waarvan ik dacht dat ze de zwaarste zou zijn, was net de gemakkelijkste. Eens in het ritme gaat het lopen echt wel vlot. Ik smacht naar mijn steunzolen, zodat de pijn in mijn onderbeen weg is.
Mijn gezicht voelt nu, na een klein half uurtje, nog steeds warm aan van de inspanning, de rest is wel al afgekoeld:-)
Komende week zal niet zo zwaar zijn van training, heb ik de indruk. We'll see ;-)

Today, the thirteenth

Vandaag heb ik, jawel, de DERTIENDE sessie gelopen. Jaja, u leest dit wel degelijk goed!
Ik had me voorgenomen wat beter in te duffelen, dus fleece ipv zomerloopjasje (duh)+ trainingsbroek over mijn loopbroek. Ik geef toe, het was warm, maar niet makkelijk. Heeft het nu te maken met de minder lichte kledij, maar het leek alsof ik vandaag lood in mijn schoenen had. 't was niet van de poes. Ik heb gezucht, gekreund en nog eens gezucht.
Maar ik heb het wel gehaald, ik heb doorgebeten, tot het einde!Als dat nu niet flink is. Ik liep vandaag achtereenvolgens: 2,3,5,5,5 minuten.
Noot: de pijn in mijn linkeronderbeen gaat nu over mijn hele linkeronderbeen, niet enkel het plaatske van ontsteking. Mijn beide enkels voelen aan alsof ik er elk moment kan doorzakken (zou dat?) Ik hoop maar dat ik snel die steunzolen heb na de loopanalyse, want plezant is het zo niet meer. Benen voelen ook erg stijf aan na elke wandelsessie. What the hell am I doing wrong?

En......rust!

Normaal zou ik het bij 1 dagje rust houden en vanavond terug gaan lopen. Het lot en mijn benen hebben er anders over beslist. Ik heb al een hele dag pijn in mijn armen en benen, barstende hoofdpijn. Toch was ik van plan om te gaan lopen. Tot ik met een harde smak uitgegleden ben op een aangevroren voetpad toen ik naar mijn auto stapte. Mijn knieën doen nog wat pijn en mijn hand is geschaafd. Aangezien ik al pijn in mijn benen heb, mijn enkels ook pijn doen en nu die smak gedaan heb, kies ik maar voor de verstandige tijdsbesteding: RUST.
Morgen nieuwe dag en op schema terug lopen. Absoluut!