Hier ben ik dan met het verslagje van mijn loopsessie van zaterdag. We zaten in het andere landsgedeelte, meerbepaald Vielsalm, met de schoonouders. Schoonpa werd 60 en dat moest gevierd.
Toen we daar vrijdag aankwamen, had ik het al meteen in de mot voor zaterdag: dit wordt afzien.
En ja, belofte maakt schuld. Ik moest achtereenvolgens 10,10 en 12 minuten lopen, met amper 2 minuten tussen om te recupereren. Het was bijzonder zwaar, helemaal omdat het helemaal niet plat lag. Het begin ging vlot, want dan gingen we naar beneden, hebben we tot aan de Vielsalmse kerk gelopen, weer terug en dan bergop. Amai, het was loodzwaar. Voor de eerste keer in mijn hardloopsessie had ik echt bijna opgegeven. Manlief liep naast mij en dat heeft mij er door geholpen. Het leek alsof ik ter plaatse bleef trappelen, maar ik was dus aan het lopen (of iets dat er moest op lijken). Maar ik kan wel met trots zeggen dat ik het dus wel degelijk helemaal uitgelopen heb. Het was niet van de poes, maar ik heb een hele dag trots rondgelopen.
Ik moet trouwens ook op mijn ademhaling letten. Ik heb teveel via de mond ingeademd, had al een dikke week last aan mijn (zo leek het) hart, maar het blijkt aan mijn luchtwegen te zijn. Gisteren had ik amper nog stem, Vicks deed gouden zaken.
Deze morgen om 5u25 moeten opstaan met buikkrampen en daar al een hele dag last van. Binnen een half uurtje mag ik om mijn steunzolen. Ik ben benieuwd. Time for a new era!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten