Na de stemloze zondag (voor elk wat wils nietwaar?)van vorige week, een hele week kriebels, gezwollen keel, pijnlijke oren en sinussen, voelen aan mijn rug dat ik adem, vond ik het toch maar eens tijd geworden om bij de dokter te stappen.
Het kwaaltje dat volgens mij mijn luchtwegen teistert, is een luchtpijpontsteking. De dokter kon niet goed plaatsen wat er aan de hand was. Ik had wel koorts (in tegenstelling tot mijn 2 gades die ook een doktersbezoek konden gebruiken, de ene met al meer dan 3 dagen diarree, de andere met een flinke hoest), moet nu puffen en een pilleke nemen tegen 't hoesten. Iets met codeïne. Opgelet, ik kan er slaperig van worden.
Ik ging normaal vanavond lopen omdat het morgenavond oudercontact is voor de oudste. Manlief gaat zijn ouderrol ter harte nemen, anders doet mamalief dat weer ;-) Dus morgen toch wel proberen te gaan lopen, met een doekje voor mijn mond. Hetgeen ik nu heb, is volgens mij het gevolg van ademen met mijn mond open. Ik wil nu absoluut geen enkele les overslaan, uit schrik mijn motivatie kwijt te geraken, maar ook uit schrik dat ik mijn conditie weer snel kwijt zal zijn. En het zou echt wel zonde zijn he.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten