Mijn hebbedingetje is er!
En uiteraard: pijn of geen pijn, dit moest uitgetest worden, en wel door mij.
Op basis van gegevens die ik ingevoerd had, en mijn hartslag in rust, werd vastgesteld dat ik max. tot 159 mocht gaan.
Ik was nog maar vertrokken of "het ding" begon van zijn oren te maken: Groot alarm, een grens werd overschreden!
Gene paniek, ik stap wel! Enfin, zo deed ik het in het begin, om mijn hartslag zo snel mogelijk naar beneden te krijgen. Maar op den duur zou ik meer wandelen dan lopen, en dat leek me ook weer niet de bedoeling. Dus begon ik erg traag te lopen(dat dùùùrt, wellicht vandaar duurloop ;-) ), het leek meer op ter plaatse huppelen, maar goed.
Ik heb het baantje gevolgd dat manlief me zondag had getoond. Hieruit bleek nogmaals hoe slecht ik wel ben in het schatten van afstanden. 4 km gelopen astemblief, op 45 min. Wel veel gestapt dus in het begin, ik moet dit nog gewoon worden.
Nadien lekker doucheke gepakt, maar ik voel me niet erg lekker. Alles lijkt pijn te doen en mijn maag doet vreemd...
We kruipen lekker onder de wol en kijken al uit naar een volgende training!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten