Nu we toch bezig waren, vanavond maar weer met Evy gaan lopen. Les 8, 2 minutekes lopen, 2 stappen, 2 lopen, 1 stappen en zo nog een paar keer. 25 minuten zou de training duren. Het was in de klare lichtendag. Niet van mijn gewoonte, maar manlief was biezonder vroeg thuis, alwaar hij me zei: "nu kan je gaan lopen" Wat een schat, ik had de mogelijkheid nog niet eens geroken (zat al in gedachten verzonken, me verlekkerend op onze vaste vrijdagavondmenu, zoals daar zijn: frietjes van de frituur)
Toch maar gaan lopen en ik weet uit ervaring (van mijn vorige start to run pogingen) dat er dagen zijn dat het niet zo goed gaat als anders. Dit was er zo eentje. Maar allé, ik heb het gehaald, mijn tong hing nog steeds niet op mijn tenen, ik zal maar denken dat ik gewoon lui ben.
En morgen is het dan zo ver. Dan zet ik eindelijk de stap, hoewel ik die al halvelings gisteren gezet heb. Jaja, ik heb een afspraak gemaakt bij een sportarts.
Mijn been betert echt niet. Ook al is er erg veel goesting om te lopen, die zeurende pijn is niet leuk. En mag ook niet te lang duren, dat het niet chronisch wordt. Dus: gedaan met kop in het zand steken en zien wat er aan het been is. Ik vrees dat ik zal terechtgewezen worden op mijn (over)gewicht. Dat is niet min, ik ben mij daarvan bewust. Maar ik wil echt meer gaan bewegen en lopen is echt mijn ding. Dus kijken hoe ik dit kan aanpakken. Ik hoop dat het iets anders is: langer opwarmen bijvoorbeeld. Heb ik vandaag toch weer intensiever gedaan dan vorige keren, deze keer zonder een "inloopstukje". Maar kom, we lopen niet vooruit op de feiten, we zien morgen wel. Denk maar ne keer aan mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten